آیا نیمار و تیم برزیل در جام جهانی می توانند یک ملت شکسته را متحد کنند؟

ریودوژانیرو – پیش از انتخابات ماه گذشته برزیل، نیمار، ستاره مهاجم تیم ملی فوتبال مردان برزیل، متعهد شد که اولین گل خود در جام جهانی را به رئیس جمهور راست افراطی برزیل، ژایر بولسونارو، تقدیم کند.

در روز انتخابات، بولسونارو در صورت حمله یک جلیقه محافظ پوشید. او روی آن پیراهن زرد نمادین تیم ملی را به تن کرد.

و در روزهای پس از شکست بولسونارو، صدها هزار نفر از هواداران او در خارج از پایگاه‌های نظامی تجمع کردند و از نیروهای مسلح خواستند تا کنترل دولت را در دست بگیرند. از بالا، معترضان دریایی از زرد بودند و هزاران نفر پیراهن تیم ملی را بر تن داشتند.

تعداد کمی از کشورها هویت ملی خود را به اندازه برزیل، موفق ترین کشور تاریخ جام جهانی که به دنبال ششمین قهرمانی خود در این ماه در قطر است، با تیم ملی فوتبال خود نزدیک کرده اند. و اکنون کشورهای کمی هستند که با چنین روابط پیچیده ای با تیم ملی خود دست و پنجه نرم کنند.

پیراهن به یک بیانیه سیاسی تبدیل شده است. ستاره برتر از نظر سیاسی صریح شده است. برخی از هواداران این مربی را کمونیست خطاب می کنند. و بسیاری دیگر از تیمی که مدتهاست مایه غرور ملی بوده است عقب نشینی کرده اند.

خورخه الاسد که به مدت 40 سال صاحب یک مغازه پیراهن فروشی در مرکز شهر ریودوژانیرو بوده است، گفت: «ما دودستگی داریم. او گفت که فروش نسبت به آخرین جام جهانی مردان، تورنمنت روسیه در سال 2018، حدود 20 درصد کاهش داشته است. «این هرگز اتفاق نیفتاده است. هرگز.”

با این حال، در همان زمان، سلسائو مشهور برزیل – تیمی که شانس‌سازان برای برنده شدن جام جهانی امسال ترجیح داده‌اند – همچنین شاید تنها موسسه برزیلی باشد که می‌تواند این کشور عمیقاً از هم پاشیده را گرد هم آورد.

البته اگر برنده شود.

شروع سریع برزیل، با دو پیروزی متوالی در مرحله گروهی، نشانه امیدوار کننده ای بوده است. پس از اولین بازی، مقابل صربستان، ملت بر روی مهاجم 25 ساله ریچارلیسون، که هر دو گل برزیل را به ثمر رساند، از جمله یک والی برقی که یکی از پرحاشیه ترین گل های مسابقات بوده است، غمگین شدند.

با این حال، پس از بازی، صحبت از ریچارلیسون تا حدی بر سیاست جناح چپ او و همچنین حمایت صریح او از واکسن‌های کووید-19 متمرکز بود. (بولسونارو از واکسن انتقاد کرد و هنوز نگفته که آیا آن را دریافت کرده است یا خیر.)

سلسو اونزلته، مورخ ورزش برزیلی، گفت این اولین باری نیست که سیاست وارد بحث پیرامون تیم ملی می شود.

در سال 1970، زمانی که پله برزیل را به قهرمانی در جام جهانی هدایت کرد، برخی از نخبگان این کشور نگران بودند که این عنوان باعث تقویت دیکتاتوری نظامی وحشیانه ای شود که در آن زمان حاکم بود. و در سال 1982، هافبک ستاره تیم، سوکراتس، به دلیل مخالفت صریح دیکتاتوری مورد حمایت و انتقاد قرار گرفت.

انزلته گفت که شهرت بسیار زیاد تیم ملی در برزیل در برخی مواقع آن را در سیاست پیچیده کرده است، اما هرگز اینطور نیست.

وی گفت: اگر کشور ما چهره ای دارد، آن چهره تیم ملی فوتبال برزیل است. لحظاتی شبیه به آنچه که ما اکنون در آن زندگی می کنیم وجود داشته است، اما پیراهن خود تیم برزیل هرگز مانند اخیراً انتخاب نشده است.

سیاسی شدن تیم امسال با ورود جام جهانی درست پس از انتخابات تشدید شده است. این مسابقات معمولاً در ماه های ژوئن و جولای برگزار می شود اما به دلیل گرمای شدید تابستان در قطر به اواخر سال منتقل شده است.

در نتیجه ماه هاست که سیاست در برزیل جریان دارد و تیم ملی به بحث کشیده شده است.

این تا حد زیادی به این دلیل بود که پیراهن تیم تبدیل به لباس مؤثر هواداران بولسونارو شد. رای دهندگان جناح راست پیراهن، پرچم برزیل و سرود ملی این کشور را به عنوان نمادهای میهن پرستانه جنبش ملی گرایانه خود پذیرفته اند.

تجمعات بولسونارو پر از پیراهن بود. بولسونارو حامیان خود را تشویق کرد تا آنها را در پای صندوق های رای بپوشند. و هنگامی که او در انتخابات شکست خورد، هوادارانش بزرگراه ها را مسدود کردند و در خارج از پایگاه های نظامی تظاهرات کردند، بسیاری از آنها لباس زرد درخشان تیم ملی را به تن داشتند.

در یکی از قسمت‌های برجسته، یکی از حامیان بولسونارو که یک بزرگراه را مسدود می‌کرد، سعی کرد جلوی عبور یک تریلر تخت را بگیرد و به جلوی کامیون چسبید، در حالی که در بزرگراه با سرعت در حال حرکت بود، پیراهن زرد رنگ او تضاد شدیدی با کوره سفید و نقره‌ای خودرو داشت. این تصویر به سرعت در فضای مجازی منتشر شد.

سپس خود تیم ملی درگیر روند انتخابات شد. درست قبل از انتخابات، چندین بازیکن از جمله نیمار به نفع بولسونارو ظاهر شدند. نیمار ویدئویی در حال رقصیدن با نوعی سرود برای کمپین بولسونارو منتشر کرد و سپس رئیس جمهور در یک پخش زنده با او مصاحبه کرد.

او به رئیس جمهور گفت: «اهمیت این انتخابات این است که برزیل ما در خطر است – میهن ما، آزادی ما، خانواده های ما. “خدا یک برنامه بسیار بزرگ برای ما دارد.”

این به سرعت باعث شد که بزرگترین ستاره فوتبال برزیل در سمت چپ منفور باشد – و برخی از برزیلی ها را به انجام غیرقابل تصور سوق داد: اعلام کنند که از تیم ملی فوتبال خود حمایت نمی کنند.

والتر کازاگرانده، مفسر ورزشی و مهاجم تیم ملی در سال 1986، می گوید: “من در مقابل تیم ریشه نخواهم داشت، اما اگر به جلو برویم، وقتی نیمار در زمین باشد، آنها را ریشه یابی نخواهم کرد.” “چرا؟ چون من کشورم را دوست دارم.»

لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، رئیس‌جمهور منتخب، نامزد چپ‌گرا که در انتخابات امسال پیروز شد، سپس بدون مدرک ادعا کرد که نیمار حمایت خود را به این دلیل اعلام کرده است که بولسونارو پذیرفته است که او را برای فرار مالیاتی هدف قرار ندهد، چیزی که او سال‌ها به آن متهم شده است. لولا در یک پادکست گفت: «او می ترسد که اگر من برنده شوم، بدهی مالیاتی او را که بولسونارو بخشیده است، پیدا کنم.

پس از پیروزی لولا، هواداران در راهپیمایی پیروزی او شعار می دادند: «هی، نیمار! شما باید اعلام کنید!»

در سمت راست برزیل، هواداران شرور خود را در تیم دارند: مربی، تیته. او از انتخاب پیراهن زرد به عنوان یک نماد سیاسی انتقاد کرده و گفته است که در صورت قهرمانی در جام جهانی، صرف نظر از اینکه رئیس جمهور چه کسی باشد، از کاخ ریاست جمهوری دیدن نخواهد کرد.

خوزه د کاروالیو، 62 ساله، جواهر فروش با پیراهن زرد که بیرون یک بار در محله ساحلی کوپاکابانا ریو ایستاده بود، پس از اولین پیروزی تیم در گذشته، گفت: “تیته از سمت چپ است، بنابراین ما نمی خواستیم به خاطر او از تیم حمایت کنیم.” هفته

قبل از جام جهانی، لولا هواداران و سایر برزیلی ها را تشویق کرد تا پیراهن زرد را بپوشند و آن را به عنوان نماد غرور ملی به جای پارتی بازی پس بگیرند.

بسیاری از برزیلی ها هنوز در مورد پیراهن ناآرام هستند. در هفته افتتاحیه جام جهانی، یک بار در مرکز شهر ریو شبی را برای مردم سمت چپ ترتیب داد تا پیراهن زرد خود را بپوشند و برقصند. افراد زیادی حاضر شدند. تعداد کمی زرد پوشیدند. و بسیاری از آنها “لولا” را روی پشت خود خط زده بودند.

در عوض، چیزی که در خیابان‌های ریو بسیار رایج‌تر شده است، پیراهن جایگزین آبی این تیم است که در بازی‌ها به ندرت می‌پوشد. ال اسد گفت که امسال برای اولین بار پیراهن آبی را به فروش رساند و قبل از بازی اول فروخته شد.

جوسی لیما، 46 ساله که در حال خرید پیراهن آبی برای او و دخترش بود، گفت: “امیدوارم بتوانیم به استفاده از زرد و سبز برگردیم.” اما امروز بیشتر در مورد آبی است.

سیاست برزیل به قطر نیز رسیده است. پسر بولسونارو، ادواردو، نماینده کنگره، در ویدئویی گفت که در حال توزیع مینی هارد دیسک هایی با اطلاعات به زبان انگلیسی در مورد آنچه که او آن را یک انتخابات ناعادلانه می خواند، در آنجا توزیع می کند. و ویدیوهایی که هواداران برزیلی را در مسابقات جام جهانی نشان می دهد که لولا جنایتکار است شعار می دهند.

با این حال، در ریو، حتی افرادی که می‌گفتند در انتخابات سرمایه‌گذاری زیادی کرده‌اند، امیدوار بودند که برزیلی‌ها بتوانند پس از به صدا درآمدن سوت، حزب‌گرایی را متوقف کنند. مار المپیو، 22 ساله، دانشجوی زیست شناسی دریایی با لباس آبی که در بیرون از یک بار در ریو مشغول تماشای اولین مسابقه برزیل بود، گفت: “من برای کشورم، برای شادی مردمم ریشه خواهم زد.”

او گفت که طرفدار سرسخت لولا است و نیمار را دوست ندارد، اما با این وجود در تلویزیون فریاد می زد. “سیاست؟” او گفت. “مرد، فوتبال نباید با آن کاری داشته باشد.”

آندره اسپیگاریول گزارش کمک کرد