حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان «آقای «ابو ارّه» آن روز دور نیست!» نوشت:
۱- از امیرالمومنین علی علیه‌السلام است که «رُدَّ الْحَجَرَ مِنْ حَیثُ جاءَکَ فَاِنَّهُ لا یُرَدُّ الشَّرُّ اِلاّ بِالشَّرِّ… سنگ را به همان سَمتی که از آنجا پرتاب کرد، می‌شود! چون بدى، جز با بدى، دفع نشد.». برای کشوری که طی 43 سال گذشته در مقابل هجوم همهجانبه قدرتهای ریز و درشترکهای جهانی و از همه معمارها با سرافرازی و پیروز بیرون آمده است، شایسته نیست که آتش افروزی نوچه های مزدور (و یا فریب خورده) داعش را در خیابانهای خود تحمل کند و شاهد باشد. آتش‌زدن اموال عمومی، کشته‌شدن مردم کوچه و بازار، دریدن گلوی مأمور مدیریت، سوزاندن قرآن، کشیدن چادر از سر زن محجبه و ده‌ها جنایت دیگر باشد. بدیهی است که از هیجان‌زده و فریب خورده‌اند ولی آنهایی که با اسلحه گرم و پوشیدن جلیقه‌های ضدگلوله به میدان آمده‌اند را نمی‌توان و نباید در شماره فریب‌خوردگان هیجان‌زده به شمار آورد. این قماش حساب‌های مسئولیت‌های خود را به عهده دارند که به مسئولیت‌های نظارتی و امنیتی و قضایی خود برسند
در این خصوص آگاهند و تدبیرهای لازم را به کار میگیرند. اما، این سکه روی دیگری نیز دارد.
2- اگر یک کشور بیگانه و امکانات رسانه‌های خود را برای آشوب‌ها به کار ببرند و بر دستمزد و دلاری به عوامل اصلی آشوب بزنند، با تولید اخبار دروغ، ساخت کلیپ‌های جعلی، آشوبگران را به آشوب‌ها می‌سازند و علیناً و می‌سازند. نحوه ساخت مواد منفجره و بمب‌های دست‌ساز را به اغتشاشگران بیاموزد و حتی در پوشش شرح ماجرا، چگونگی وارد کردن ضربه کارساز با چاقو و قمه را به نوچه‌های خود آموزش دهید و در این آموزش‌های تروریستی تا آنجا پیش برود که روش حمله به نیروهای پلیس را برای. آشوبگران تشریح کند و… با این کشور بیگانه چه برخوردی باید کرد؟! آیا این موجود، مصداق واقعی جنگافروزی نیست و آیا می توانم در مقابل آن دست روی دست بگذارم و فقط نظاره گر بود؟!
3- مقر تروریستهای کومله، حزب دموکرات، پژاک و… را در اقلیم کردستان موشکباران کردید چرا؟ پاسخ روشن‌تر از آن است که نیازی به شرح و تفسیر داشته باشد! ده‌ها بی‌گناه را به قتل رساندند و باید محکوم شوند که شدند.
جنایاتی که در بند پیشین این وجیزه به آن اشاره شده است از سوی دولت های آمریکا، انگلیس، فرانسه، رژیم جعلی اسرائیل و حاکمان آلسعود صورت گرفته است. آیا دست‌های ما برای آنها بسته است؟! هریک از دولت‌های یاد شده پاشنه آشیل‌های حساسی دارند که به آسانی آسیب می‌بینند و به آنها آسیب می‌رسانند، تحمل سنگین و غیرقابل تحملی را به آنها وارد می‌کنند و باید بدانند که آن روز دور نیست. به عنوان مثال دولت دست نشانده آلسعود و حاکمان خونریز آنها هستند که خاشقجی را کشتند و پیکربندی کنند، تأمین مالی و نیروی زمینی تکفیری‌های داعش و قتل عام وحشیانه هزاران انسان بی‌گناه، فقط گوشه‌ای از جنایات آنهاست، در این میان و بازهم مثل همیشه نقش واسطه‌ها را دارند. را بر عهده گرفته است و اکنون که آشوب‌ها می‌شود، سره از ناسره جدا می‌شود و به تجمع چند نفره و آتش‌زدن دزدانه تبدیل می‌شود، نوبت حساب است و زمان آن رسیده است که دست‌های این جنایتکار حامی تروریست‌ها را قطع کرده و به « ابو ارّه » درسی بدهیم که پشت اجداد راهزنش در بیابانهای نجد هم به لرزه بیفتد؟! آلسعود نقاط آسیب‌پذیر فراوانی دارد که حیات نگینش به آن وابسته است. ابو ارّه باید بداند که درون کاخ شیشه‌ای می‌نشیند و شیشه‌های آن را می‌شکند که به آغل گاو شیرده آمریکا تبدیل می‌شود، به راحتی امکان پذیر است…
