فراروـقرمه سبزی، کباب و خورشت قیمه انگار وصله جدایی ناپذیر سفره هر ایرانی است. تکلیف آن دو تای اول که روشن است. در مورد رفیق عزیزمان قیمه باید بگوییم که این بزرگوار گویی در زندگی ما حضوری ازلی و جاودانه دارد. در عروسی، عزا، ولیمه حاج آقا، پاگشای خانم، ناهار روز جمعه منزل مادر زن و صف‌های عریض نذری همیشه یک پای این مقام عالی در میان بوده است.
نادر میرزای قاجار در کتاب «خوراک‌های ایرانی» در مورد خورشت قیمه نوشته است: «شاهنشاه خورش‌ها و زمان ساسانیان به جا مانده است. بدان که پیشتر از آن خورشی نبود. بسی نیکو و پسنده هرکس. خاتون جهان مرا گفت و بنوشتم: گوشت فربه باید که آن را با کارد پاره کنند، چون فندق. پس به دیگ‌دان بریزند و چون گوشت با روغن پاک و نیکو برشته شود، پیاز به اندازه در آن بریزند. چون پیاز و گوشت به اندازه سرخ شد، نیمه نخود (لپه) در آن بیافکنند و آب به بریزند و برفروزند تا با زعفران سوده و داروها (ادویه ها) نیک پخته شود و در روغن نشیند.»
ما هم اندکی پایمان را در کفش خاتون جهان کرده چند عدد لیمو عمانی، کمی بادمجان و سیب زمینی تفتیده به این ترکیب اضافه شود، باشد که جهانیان را از ما یاد کنند.
