تیک تاک ساعت است. تا پنج شنبه گذشته، موجودی نقدی وزارت خزانه داری به کمتر از 39 میلیارد دلار در 6 سال گذشته رسید. جانت یلن، وزیر خزانه داری، اکنون تخمین می زند که دولت در تاریخ 5 ژوئن تمام خواهد شد.
چرا ستاره های موسیقی نمی توانند به “خصوصی” نه بگویند
کنسرت های خصوصی – “خصوصی” در زبان صنعت موسیقی – ظاهراً در همه جا پخش می شوند، از جشن های خیریه در منهتن تا افتتاحیه هتل های مجلل در خلیج فارس. این اجراهای صمیمی ستاره‌دار که توسط ثروتمندان و شرکت‌ها تامین می‌شود، برای عموم ممنوع است.
ایوان اوسنوس در مقاله ای سرگرم کننده و پر از بمب افکنی در نیویورکر که با فلو ریدا، خواننده رپ، شروع می شود، می نویسد که سریال خصوصی هم برای برترین ها و هم برای اجراکنندگانی که از دوران اوج خود گذشته اند، به یک پولساز قابل اعتماد تبدیل شده است. لینکلن شایر، یک حومه مرفه شیکاگو.
برای سال‌ها، دنیای خصوصی‌ها تحت سلطه خوانندگان مسن بود، مقوله‌ای که با ظرافت به عنوان «نوستالژی‌بازان» شناخته می‌شوند. ژاکلین سابک، یک وکیل سرگرمی در سانفرانسیسکو، که در مورد قراردادهای کنسرت خصوصی زیادی مذاکره کرده است، به من گفت: “هنرمندان همیشه به اینها نه می گفتند، زیرا آنها باحال نبودند.”
اما تردیدها به طرز چشمگیری کاهش یافته است. در ژانویه، بیانسه اولین نمایش خود را پس از بیش از چهار سال انجام داد – نه در استادیومی که طرفداران فریاد می زدند، بلکه در یک هتل جدید در دبی، با درآمد 24 میلیون دلاری گزارش شده برای یک مجموعه ساعتی.
امروزه کمتر کسی پولی را که از انجام کارهای خصوصی به دست می‌آید رد می‌کند، جنیفر لوپز، مارون 5 و اریک کلاپتون همگی با آنها موافقت کردند. حتی هنرمندان جوان‌تر از هیچ انگی که یکی از کارگزاران می‌گوید نمی‌ترسند، در نهایت وضعیتی است که «این یک همایش یا یک مهمانی است و شما فقط در یک انتهای آن سروصدا می‌کنید».
آقای اسنوس می نویسد، اما برخی از آنها به مقاومت خود ادامه می دهند، از جمله بروس اسپرینگستین، تیلور سویفت و “به دلایلی که هیچ کس نمی تواند کاملاً توضیح دهد” AC/DC.
