من برای نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان احترام زیادی قائلم. اما اگر او این هفته برخلاف میل رئیس جمهور بایدن به تایوان سفر کند، کاری را انجام خواهد داد که کاملاً بی پروا، خطرناک و غیرمسئولانه است.
هیچ چیز خوبی از آن حاصل نخواهد شد. تایوان در نتیجه این دیدار صرفاً نمادین، امن تر یا مرفه تر نخواهد بود و اتفاقات بد زیادی ممکن است رخ دهد. اینها شامل پاسخ نظامی چین می شود که می تواند منجر به درگیری غیرمستقیم ایالات متحده با روسیه مجهز به سلاح هسته ای و چین مجهز به سلاح هسته ای شود.
و اگر فکر می کنید که متحدان اروپایی ما – که با یک جنگ وجودی با روسیه بر سر اوکراین روبرو هستند – در صورت درگیری ایالات متحده با چین بر سر تایوان، به ما ملحق خواهند شد که ناشی از این سفر غیر ضروری است، به شدت جهان را اشتباه می خوانید.
بیایید با درگیری غیرمستقیم با روسیه شروع کنیم، و اینکه چگونه سفر پلوسی از تایوان اکنون بر سر آن است.
لحظاتی در روابط بین الملل وجود دارد که باید چشم خود را به جایزه نگاه کنید. امروز این جایزه کاملاً واضح است: ما باید اطمینان حاصل کنیم که اوکراین حداقل می‌تواند تهاجم بی‌دلیل ولادیمیر پوتین را که در صورت موفقیت، تهدیدی مستقیم برای ثبات کل خواهد بود – و حداکثر آن را معکوس کند. اتحادیه اروپا.
بایدن و جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی او، برای کمک به ایجاد بیشترین امکان برای عقب‌نشینی اوکراین از حمله پوتین، مجموعه‌ای از جلسات بسیار سخت را با رهبری چین برگزار کردند و از پکن درخواست کردند که با ارائه کمک نظامی به روسیه وارد درگیری اوکراین نشود – و به ویژه در حال حاضر. زمانی که زرادخانه پوتین با پنج ماه جنگ سخت کاهش یافته است.
به گفته یک مقام ارشد آمریکایی، بایدن شخصاً به رئیس جمهور شی جین پینگ گفته است که اگر چین از طرف روسیه وارد جنگ اوکراین شود، پکن دسترسی به دو بازار مهم صادراتی خود – ایالات متحده و اتحادیه اروپا – را به خطر می‌اندازد. (چین یکی از بهترین کشورهای جهان در تولید هواپیماهای بدون سرنشین است که دقیقاً همان چیزی است که نیروهای پوتین در حال حاضر بیشتر به آن نیاز دارند.)
مقامات آمریکایی به من می‌گویند، طبق همه نشانه‌ها، چین با عدم ارائه کمک نظامی به پوتین پاسخ داده است – در زمانی که ایالات متحده و ناتو از اوکراین حمایت اطلاعاتی و تعداد قابل توجهی از سلاح‌های پیشرفته را می‌کنند که به ارتش آسیب جدی وارد کرده است. روسیه، متحد ظاهری چین.
با توجه به همه اینها، چرا رئیس مجلس در دنیا سفر به تایوان را انتخاب می کند و عمداً چین را تحریک می کند و از زمان نیوت گینگریچ در سال 1997، زمانی که چین از نظر اقتصادی و نظامی بسیار ضعیف تر بود، به بلندپایه ترین مقام ایالات متحده تبدیل می شود که به تایوان سفر کرده است؟
زمان بندی نمی تواند بدتر باشد. خواننده عزیز: جنگ اوکراین تمام نشده است. و به طور خصوصی، مقامات ایالات متحده بسیار بیشتر از آنچه که اجازه می دهند نگران رهبری اوکراین هستند. بی اعتمادی عمیقی بین کاخ سفید و ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین وجود دارد – بسیار بیشتر از آنچه گزارش شده است.
و تجارت بامزه ای در کیف در جریان است. در 17 ژوئیه، زلنسکی دادستان کل کشورش و رهبر سازمان اطلاعات داخلی آن را برکنار کرد که مهم‌ترین تغییر در دولت او از زمان تهاجم روسیه در فوریه بود. این معادل اخراج بایدن مریک گارلند و بیل برنز در همان روز است. اما من هنوز هیچ گزارشی ندیده‌ام که به طور قانع‌کننده‌ای توضیح دهد که این موضوع چیست. گویی نمی‌خواهیم از ترس اینکه چه فساد یا بدجنسی‌هایی در کیف سرمایه‌گذاری کرده‌ایم، از نزدیک به زیر کاپوت نگاه کنیم. (بیشتر در مورد خطرات آن روز دیگر.)
در همین حال، مقامات ارشد ایالات متحده هنوز معتقدند که پوتین کاملاً آماده است تا در صورت مشاهده ارتش خود با شکست قطعی، استفاده از یک سلاح هسته‌ای کوچک علیه اوکراین را در نظر بگیرد.
به طور خلاصه، این جنگ اوکراین بسیار تمام نشده است، بسیار پایدار نیست، بنابراین بدون غافلگیری خطرناک نیست که می تواند در هر روز ظاهر شود. با این حال، در میانه همه اینها، ما در معرض خطر درگیری با چین بر سر تایوان هستیم، که توسط یک دیدار خودسرانه و بیهوده توسط رئیس مجلس تحریک شده است؟
این ژئوپلیتیک 101 است که همزمان با دو ابرقدرت دیگر به جنگ دو جبهه ای نمی پردازید.
حال، بیایید به پتانسیل درگیری غیرمستقیم با چین و اینکه چگونه سفر پلوسی می‌تواند آن را آغاز کند، بپردازیم.
بر اساس گزارش های خبری چین، شی هفته گذشته در تماس تلفنی خود با بایدن با اشاره به دخالت آمریکا در امور تایوان، مانند سفر احتمالی پلوسی، به بایدن گفت: “هرکس با آتش بازی کند، می سوزد.”
تیم امنیت ملی بایدن به پلوسی، یکی از مدافعان قدیمی حقوق بشر در چین، روشن کرد که چرا او اکنون نباید به تایوان برود. اما رئیس‌جمهور مستقیماً با او تماس نگرفت و از او نخواست که نرود، ظاهراً نگران بود که او در قبال چین نرم به نظر برسد و فرصتی برای جمهوری‌خواهان ایجاد کرد تا قبل از انتخابات میان‌دوره‌ای به او حمله کنند.
این معیاری برای ناکارآمدی سیاسی ما است که یک رئیس جمهور دموکرات نمی تواند یک رئیس دموکرات مجلس نمایندگان را از شرکت در مانور دیپلماتیکی که کل تیم امنیت ملی او – از رئیس سیا گرفته تا رئیس ستاد مشترک – آن را غیرعاقلانه می دانست، باز دارد.
مطمئناً، این بحث وجود دارد که بایدن فقط باید بلوف شی را بخواند، پلوسی را به بند باز کند و به شی بگوید که اگر تایوان را به هر طریقی تهدید کند، این چین است که “سوخته خواهد شد.”
این ممکن است کار کند. حتی ممکن است برای یک روز احساس خوبی داشته باشد. همچنین ممکن است جنگ جهانی سوم آغاز شود.
به نظر من، تایوان فقط باید از پلوسی می خواست که در این زمان نیاید. من تایوان و اقتصاد و دموکراسی را که از پایان جنگ جهانی دوم ساخته است، تحسین می کنم. من در طول 30 سال گذشته بارها از تایوان بازدید کرده ام و شخصا شاهد تغییرات زیادی در تایوان در آن زمان بوده ام – خیلی زیاد.
اما یک چیز وجود دارد که برای تایوان تغییر نکرده است: جغرافیایش!
تایوان هنوز یک جزیره کوچک است، اکنون با 23 میلیون نفر، تقریباً 100 مایل دورتر از ساحل سرزمین اصلی چین، با 1.4 میلیارد نفر، که ادعا می کنند تایوان بخشی از سرزمین مادری چین است. مکان هایی که جغرافیای خود را فراموش می کنند دچار مشکل می شوند.
این را با صلح طلبی از سوی من اشتباه نکنید. من معتقدم که دفاع از دموکراسی تایوان، در صورت تهاجم غیرقانونی چین، یک منافع ملی حیاتی ایالات متحده است.
اما اگر قرار است با پکن وارد درگیری شویم، حداقل بگذاریم به زمان و مسائل ما باشد. مسائل ما رفتار تهاجمی فزاینده چین در طیف گسترده‌ای از جبهه‌ها – از نفوذ سایبری گرفته تا سرقت مالکیت معنوی تا مانورهای نظامی در دریای چین جنوبی است.
با این اوصاف، اکنون زمان آن نیست که به چین بپردازیم، به ویژه با توجه به اینکه چه زمان حساسی در سیاست چین است. شی در آستانه تمدید نامحدود نقش خود به عنوان رهبر چین در بیستمین کنگره حزب کمونیست است که انتظار می رود پاییز امسال برگزار شود. حزب کمونیست چین همیشه روشن کرده است که اتحاد مجدد تایوان و سرزمین اصلی چین “وظیفه تاریخی” آن است و از زمان به قدرت رسیدن در سال 2012، شی به طور پیوسته و بی پروا تعهد خود را به این وظیفه با مانورهای نظامی تهاجمی در اطراف تایوان تاکید کرده است.
پلوسی با دیدار، در واقع به شی این فرصت را می‌دهد تا توجهات را از شکست‌های خود منحرف کند – یک استراتژی کوتاه برای جلوگیری از گسترش کووید-19 با استفاده از قرنطینه شهرهای بزرگ چین، حباب عظیم املاک و مستغلات که اکنون در حال کاهش تورم و تهدید یک بحران بانکی و کوه عظیمی از بدهی های دولتی است که ناشی از حمایت بی بند و باری شی از صنایع دولتی است.
من به طور جدی شک دارم که رهبری فعلی تایوان، در قلب خود، خواهان این دیدار پلوسی باشد. هرکسی که از زمان انتخاب او در سال 2016 رفتار محتاطانه رئیس جمهور تسای اینگ ون، از حزب ترقی دموکرات تایوان را دنبال کرده است، باید تحت تأثیر تلاش های پیگیر او برای دفاع از استقلال تایوان قرار گیرد، در حالی که هیچ تلاشی نمی کند. چین بهانه ای آسان برای اقدام نظامی علیه تایوان
متأسفم، من می ترسم که اجماع فزاینده در چین به رهبری شی این باشد که مسئله تایوان فقط از طریق نظامی قابل حل است، اما چین می خواهد این کار را طبق برنامه خود انجام دهد. هدف ما باید این باشد که چین را از چنین تلاش نظامی بر اساس برنامه ما – که برای همیشه ادامه دارد – منصرف کنیم.
اما بهترین راه برای انجام این کار، مسلح کردن تایوان به چیزی است که تحلیل‌گران نظامی آن را جوجه تیغی می‌نامند – با موشک‌های زیادی که چین هرگز نمی‌خواهد دست روی آن بگذارد – در حالی که می‌گوییم و تا حد امکان کم کاری می‌کنیم تا چین را به این فکر برانگیزد. اکنون باید دست روی آن گذاشت. دنبال کردن هر چیزی غیر از این رویکرد متعادل، اشتباهی هولناک با عواقب گسترده و غیرقابل پیش بینی خواهد بود.
