شما هرگز در صندوق رای تنها نیستید.
امیدها و ترس‌ها، انتظارات و ناامیدی‌هایتان را با خود می‌آورید. انتخاب شما از طریق پیچ و خم ملاحظات انجام می شود، اما اساساً به این بستگی دارد که چگونه نامزدها – اصول و حزب آنها – با جهان بینی شما مطابقت دارند. آیا آنها در صورت انتخاب، جامعه و کشوری را که شما می خواهید در آن زندگی کنید، نمایندگی و تبلیغ می کنند؟ هستند آنها در کنار شما، برای شما و امثال شما می جنگند؟
اغلب، چیزهایی که در هنگام بررسی آن سؤالات در ذهن شما مهم است، فوری و قریب الوقوع هستند، نه محیطی و موقعیتی. به عنوان مثال، مسائلی مانند اقتصاد تقریباً همیشه بالا ترین صورت حساب را به خود اختصاص می دهند، زیرا آنها به طور مستقیم بر بیشتر مردم تأثیر می گذارند.
عصبانیت در مورد سقط جنین نیز می تواند قوی باشد، و در برخی نژادها، ممکن است نتیجه را تعیین کند، اما این یک موضوع محدودتر است. اولاً، هیچ فردی که در بدو تولد به او منصوب شده است، هرگز مجبور نخواهد بود شخصاً با انتخاب سقط جنین یا مقابله با عوارض سلامتی ناشی از بارداری که ممکن است به سقط جنین نیاز داشته باشد، دست و پنجه نرم کند. بنابراین، برای نیمی از رای دهندگان، موضوع به جای استقلال بدنی خودشان، یک موضوع اصولی است.
علاوه بر این، در حال حاضر، سقط جنین هنوز در اکثر ایالت ها قانونی است. بله، طبق آخرین داده های موسسه گاتماچر، کلینیک ها در 13 ایالت از 50 ایالت به طور کامل ناپدید شده اند، اما برای میلیون ها زن آمریکایی که در ایالت های آبی زندگی می کنند، دسترسی به سقط جنین از زمان صدور رای دادگاه عالی در دابز تغییر نکرده است. .
این به معنای کاهش خشم مردم نیست و باید احساس کنند که این حق از آنها سلب شده است. این خشم شخصی من را کاهش نمی دهد، و همچنین فرض نمی کند که حقوق سقط جنین در ایالت هایی که هنوز این عمل را غیرقانونی نکرده اند، ایمن است.
اما من آن را به عنوان راهی برای درک چیزی که بارها و بارها در رای دهندگان دیده‌ام ذکر می‌کنم: خشم رشته‌ای، هر چقدر هم که در آغاز روشن باشد، تمایل به کم‌رنگ شدن دارد. مردم نمی توانند خشم را برای مدت طولانی حفظ کنند. این تمایل دارد که بر ذهن و بدن تأثیر بگذارد، زیرا مسائل روزمره مانند بنزین و اجاره بها و تورم فشار می آورند تا به توجه اولیه بازگردند.
من مکرراً دیده‌ام که چگونه مردم اصول خود را رها می‌کنند – خواه حقوق رای، مسائل تراجنسیتی‌ها، کنترل اسلحه، اصلاحات پلیس، حقوق مدنی، تغییرات آب و هوایی یا حفاظت از خود دموکراسی ما – وقتی که جیب‌شان آسیب می‌بیند. یک گروه اصلی از مردم وجود دارند که نسبت به هر یک از این مشکلات احساس اشتیاق منحصر به فردی خواهند داشت، اما بقیه مردم خود را با خشم و آسیب‌های روحی تطبیق می‌دهند و هر موضوع را به عرشه برمی‌گردانند. آنها هنوز به این مشکلات به عنوان مسائلی در جهان اهمیت می دهند، اما لزوما آنها را فوری یا قریب الوقوع نمی بینند.
در نظرسنجی نیویورک تایمز/ کالج سینا که این هفته منتشر شد، از رای دهندگان پرسیده شد:به نظر شما مهمترین مشکل امروز کشور چیست؟»
یک کثرت، 26 درصد، اقتصاد و 18 درصد تورم یا هزینه زندگی را گفتند. فقط هفت درصد از وضعیت دموکراسی و چهار درصد گفتند سقط جنین.
پس از اینکه دادگاه عالی Roe را سرنگون کرد، دموکرات‌ها شاهد یک تغییر قابل اندازه‌گیری در جهت خود بودند، زیرا رای‌دهندگان شروع کردند به بیان اینکه در انتخابات میان‌دوره‌ای به دموکرات‌ها تمایل دارند. خشم بسیاری از رای دهندگان محسوس بود. جرم تازه بود اما اکنون، این حرکت متوقف شده است، و برخی با دورتر شدن از اخبار اقتصادی حاکم و نگران‌کننده که سرفصل‌ها را دوباره به خود می‌گیرند، به سمت جمهوری‌خواهان حرکت می‌کنند.
من هنوز معتقدم که خشم در مورد سقط جنین در میان ترم ها احساس خواهد شد. من معتقدم که سلب چنین حق اساسی مانند خیانت است که باید انتقام گرفت. من معتقدم که بسیاری از والدین دختران از این ایده که آن دختران وارث آمریکائی هستند که در آن کمتر از مادرانشان بر بدن خود حرفی می زنند، خشمگین هستند.
اما من همچنین می دانم که فرسایش انرژی در رای دهندگان واقعی است. من می‌دانم که روندهای تاریخی در سمت جمهوری‌خواهانی است که به دوره‌های میان‌دوره‌ای می‌روند، و حتی یک توقف جزئی در شتاب و فرسایش انرژی می‌تواند این شانس را که دموکرات‌ها در مجلس نمایندگان نگه دارند، بسیار دور از انتظار باشد.
در روزهای پایانی این چرخه مبارزات انتخاباتی، جمهوری خواهان مسائل همیشگی را به خانه می برند: اقتصاد و جنایت. دموکرات ها در مورد مسائل مهم سیاست بحث می کنند: سقط جنین و حمایت از دموکراسی. در این جنگ جیبی و اصول، کدام یک پیروز خواهد شد؟
برای کسانی که هر نوع بینش و تاریخ سیاسی دارند، طرف سیاست باید اولویت داشته باشد. مسائل اقتصادی دوره ای است. آنها همیشه خود را نشان خواهند داد. اما مسائل بزرگی مانند استقلال بدنی می تواند نسل ها را تعریف کند. و حفاظت از دموکراسی می تواند امپراتوری ها را تعریف کند.
اگر در یک دموکراسی شکست خورده که صمیمی‌ترین انتخاب‌های مردم را در مورد بدن خود کنترل می‌کند، یک مخزن گاز ارزان‌تر چه فایده‌ای دارد؟
