کازوئو ایناموری در 30 ژانویه 1932 در کاگوشیما، یک شهر ساحلی در جزیره کیوشو ژاپن، دومین فرزند از هفت فرزند کیچی و کیمی ایناموری به دنیا آمد. همانطور که داستان در ژاپن نقل می شود، زمانی که کازوئو کودک بود، چاپخانه پدرش در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم بمباران شد. هنگامی که پسر در 13 سالگی به دلیل بیماری سل در بستر بود، یکی از همسایگان کتابی را به او قرض داد که باعث علاقه او به دین شد.
آقای Inamori پس از اخذ مدرک مهندسی شیمی از دانشگاه کاگوشیما، به عنوان محقق به یک شرکت کوچک سرامیک در کیوتو پیوست، اما پس از اختلاف نظر با مدیریت، کار خود را ترک کرد. او این تجارت را تنها با 10000 دلار شروع کرد و با فرمول خاص خود برای ساخت عایق های سرامیکی برای تلویزیون ها مسلح شد. او در کتاب «از صفر تا کیوسرا: فلسفه شرکتی برای رشد افراد و سازمان‌ها» (2020) گفت که او به زودی از کارمندانش سوگند خون یاد کرد که «به نفع مردم جهان کار خواهند کرد».
این کسب و کار که در آن زمان شرکت سرامیک کیوتو نامیده می شد، اولین شکست بزرگ خود را با دریافت سفارش ساخت میله های مقاومت برای برنامه فضایی آپولو به دست آورد. این شرکت به یکی از تامین‌کنندگان برتر سرامیک‌های با فناوری پیشرفته در جهان تبدیل شد و همه چیز را از چاقوهای تیغ‌دار گرفته تا روکش‌های تراشه‌های کامپیوتری اینتل ساخت و به محصولات دیگر، از جمله پنل‌های خورشیدی و تلفن‌های همراه نیز گسترش یافت.
در حالی که این کسب و کار هرگز کیوسرا را در خارج از ژاپن به یک نام آشنا تبدیل نکرد، اما باعث شد که آقای ایناموری به طرز شگفت انگیزی ثروتمند شود و سطحی از اعتبار و نفوذ را در کشورش برای او به ارمغان آورد که کمتر کسی می توانست با آن برابری کند.
در سال 1984، پس از پایان دادن به انحصار دولت ژاپن در صنعت مخابرات، او شرکت دومی به نام DDI را تأسیس کرد که یک شرکت مخابراتی راه دور بود که به سرعت سلطه NTT متعلق به دولت سابق را در بازار شکست.
تقریباً در همان زمان، با فراتر رفتن از دنیای صنعت، آقای ایناموری بیش از 80 میلیون دلار را برای تأسیس جایزه کیوتو، جایزه ای که مهم ترین پیشرفت در علوم، هنر، فناوری و فلسفه را به رسمیت می شناسد، اختصاص داد.
